Duimelotje

Lieve Faye,

Dat lucht op he? Sinds we naar de osteopaat zijn geweest heb je al 3 keer gepoept. In jouw geval is het 'al', het is nog steeds weinig.. maar er zit nu beweging in je darmpjes. Het huilen is een stuk minder.. soms huil je nog omdat er wat lucht vastzit wat eruit wil... en als dat er dan uit is, dan is het huilen ook meteen over. Ik vrees toch echt dat je mijn darmen 'geërfd' hebt.. sorry!!

Sinds een dag of 3 heb je ook het duimen ontdekt. Je sabbelde eerst op je hele vuistje, maar nu zit echt je duimpje in je mondje. Je tut wil je dan ook niet meer. Nu waren we al zover dat je 's nachts kon slapen zonder tut, en hem alleen overdag nog krijgt. Vaak sabbel je even aan de tut en spuugt hem dan uit (meestal als je wegdommelt), meteen daarna begin je te huilen dat je tut eruit is.. Dus dan kan ik hem er weer in doen.. Erg vervelend, ook voor jou.. want ik ben niet altijd in de buurt.. Maar daar heb je zelf al een oplossing voor gevonden, je duim. En ik probeer uit man en macht om je weer aan die tut te krijgen.. want hoe ga ik je dat duimzuigen afleren?!

Woensdag heb ik een spiraal laten plaatsen, en gelukkig was het vrijwel pijnloos. Wat kleine krampjes, maar dat was het. Ik was zo bang dat ik weer zo'n pijn zou hebben als bij de HSG (in de ronde dat ik zwanger raakte van jou), maar gelukkig was dit niet zo! Over 6 weken moet ik op controle om te kijken of hij nog op zn plek zit.

Helaas was er op de echo ook te zien dat de PCO nog steeds aanwezig is. Dat het niet weg zou gaan, dat wist ik.. maar misschien door de zwangerschap én het gewichtsverlies dat het iets minder zou zijn. Maar dat gaat voor mij niet op..

En spannend! Morgen ga ik naar R. om de tatoeage te laten zetten! Krijg er weer kriebeltjes van!